از سم به من به تو و خاصه به همه انهایی که منتظر اعلام نتایج اند：
همه مان به نوعی در ماشین قانونمند قرن ۲۱ اسیر شده ایم. دنیایی که برای همه چیز اولتیماتوم های خاص خودش را دارد. برای موفق بودن، برای شاد بودن، برای ادم معقولی در جامعه شدن و در انتها برای رسیدن. رسیدن به هر چه! اگر رویایتان آنی است که برای رسیدنش گرفتار سد متعفن و نجس آموزش این مملکت شده اید، آه فرزندانم! آغوش سم از شما دریغ مباد! کارتان به پدرکشی سهراب بی شباهت نیست از شدت تراژدیک بودن!
میخواهم بدانید و بدانیم و بدانند که کنکور، قبولی در کنکور، و در نافرمانی محض از ماشین قرن حاضر کشور：قبول نشدن در کنکور، ااما به آی کیو و یا حتی سطح تلاش خوداگاه و ارادی شما ارتباط ندارد.
بحث آی کیو ، و به طور جامع استعداد در هر کاری، آنقدر در سطح جهانی منقضی شده که حرفی را به جا نمیذارد، به طور خلاصه： آی کیو شما چندان هم عامل موثری نیست. همین.
اما من باب سطح تلاش خوداگاه و ارادی!
مدرسه، از ما ادمهای متعهدی نمیسازد. مثال این که： همه مان حداقل در هر نیم سال یک بار دیر کرده ایم و همچنان انضباطمان بیست بوده. اصلا مگر میشود نباشد؟
از تبعیض هایی که برای نور چشمی ها قایل اند ودر واقع دارند دانشگاه را شیاف وار توی باسن شریفشان فرو میکنند حرفی نمیزنم. شمار مدارس شاهد و سهمیه های تخمی شان _ که به هیچ وجه به هیچ وجه و به هیچ وجه حقشان نیست_ بر همه ما مبرهن است.
از امکانات کذایی سمپادی های طفلک _ بله انها حتی بیشتر از خیلی ها طفلک اند چون بیشتر و پیشتر اسیر این ماشین کثیف شده اند_ هم سخنی به عمل نمی اورم.
بحث من ساده است： مکانیسم طبیعی دفاع بدن! چند نفرتان در سال اخر ساعت خوابتان افزایش شدید داشت؟ نه ساعت؟ ده؟ دوازده! بله میفهمم! ما، ما ایرانی های مظلومی که سکوت تنها حق طبیعی مان است، اعتراض نکرده ایم و نمیکنیم. بدن ما چطور؟ بله اعتراض میکند! به همین من و تویی که داریم برای جواب کنکور از استرس کف خون بالا می اوریم.
بدن تو اعتراض میکند! چطور؟ سر جلسه از هوش میروی! ساعت خوابت زیاد میشود! گیرایی طبیعی ات کم میشود! دقتت تا سر حد مرگ کاهش پیدا میکند! سر سوالات ریاضی تکرر ادرار میگیری و وسط ازمون گریه ات میگیرد! بدنت دارد فرار میکند. به خیال خودش دارد ازت دفاع میکند تا از این گرداب بیرونت بکشد!
خواهی نخواهی، ناخوداگاهت به این ماشین نفرت میورزد. همین نفرتش تلاش خوداگاه تو را به باد میدهد. همین که منزجر است از تا شیش غروب سر کلاس معلم کنکورهایی نشستن که فقط عمرت را تلف میکنند. از گوش دادن به حرف دبیرهایی که از خاطرات و مخاطرات شوییشان برایتان تعریف میکنند. تهش آن فصل اخر کتاب هم ماند که ماند! به کتف شریفشان! آه های بی پایان آموزش و پرورش مان! عوض آنکه اینها بمیرند، تو سر جلسه از هوش میروی!
بگذریم! جان مطلب! اگر قبول نشدید، فرای امکانات، فرای تبعیض ها و کم کاری های این و ان، البته که تقصیر خودتان است! تمامش هم. تقصیر سه عامل درونی از خودتان. آی کیو منقضی شده، تلاش و ناخوداگاهتان که نخواست که بر این نظام بی منطق، پوچ پرور و کثیف _ به غایت کثیف_ مطبق شود. شما کم هوش تر یا کم تلاش تر از بقیه نبودید. شما احتمالا فقط کمتر با خوی وحشی نظام اموزشی تطبیق پیدا کردید. همین. شما صرفا مقاوم تر بودید و انها منطبق تر. منطبق بر کثافت.
درباره این سایت